میترسم ارزشمندترین ادم زندگیم که تو هستى رو از دست بدم

اولین بارى که وید زدم با امید بودم. حالم بد شد و گریه کردم. دومین بارى که وید زدم اخرین بارم شد. حالم بد شد. تکرار شدم و تکرار شدم و تکرار شدم. مشکلاتمو فراموش کردم و وارد یه دنیاى دیگه شدم. دنیایى که توش من پرومته بودم و عذابم این بود که همش تکرار بشم. پوچ. سرم درد میکنه وقتى به اون حجم پوچى فکر میکنم. خونمو کثیف کردم. رو فرش بالا اوردم. انقد خودمو زدم که همه جاى بدنم کبود شد. میخواستم خودمو بکشم ولى میترسیدم خودمو بکشمو بازم هیچى تغییر نکنه. میترسیدم اخرین امیدمو از دست بدم. 

همه ى اون لحظات بد تموم شد. 

قلبم داره سنگینى میکنه. با همه ى قدرتش میکوبه به سینم. انقدر سیگار کشیدم که از خودم بدم میاد. 

حالم خوب نیست و همش یه صدایى تو سرم میگه:" میترسم ارزشمندترین ادم زندگیم که تو هستى رو از دست بدم" و بعد میره